Urodzony 18 listopada 1860 roku w Kuryłówce na Ukrainie Ignacy Jan Paderewski to niezwykle zasłużona i barwna postać. Był człowiekiem wielu talentów, świetnie przemawiał, władał kilkoma językami, był mecenasem sztuki, aktywistą społecznym, politykiem, filantropem, kompozytorem, pianistą a nawet biznesmenem i aktorem. Zmarł w Nowym Jorku 29 czerwca 1941 roku w wieku 80 lat.
Kariera muzyczna Jana Ignacego Paderewskiego rozpoczęła się bardzo wcześnie. Już jako dziecko przejawiał ponadprzeciętny talent muzyczny. Kształcił się w warszawskim konserwatorium, do którego wcześniej uczęszczał również Fryderyk Chopin. Po ukończeniu klasy fortepianu podjął pracę jako nauczyciel. Tragedia w życiu osobistym (śmierć żony i dziecka) skłoniła młodego Paderewskiego do poświęcenia się muzyce i rozpoczęcia podróży po świecie. Przypadkowe spotkanie w Krakowie z legendarną już wówczas Heleną Modrzejewską był przełomowym momentem w jego życiu. Sławna aktorka zorganizowała zbiórkę funduszy na dalsze kształcenie Paderewskiego, dzięki czemu wyjechał do Wiednia, gdzie zadebiutował po trzech latach nauki w 1897 roku. Od tego momentu jego kariera nabrała tempa. Był znany głównie ze znakomitych interpretacji utworów Chopina i Liszta. Aparycja Paderewskiego połączona z talentem oraz bardzo klasyczną i naturalną arystokratyczną manierą sprawiały, że wkrótce usłyszał o nim cały świat. Koncertował w całej Europie, w Australii, Afryce i Ameryce Południowej. W 1891 roku odbył pierwszą trasę po Stanach Zjednoczonych, gdzie zdobył niebywałą jak na owe czasy popularność. Doskonałym odzwierciedleniem tego sukcesu jest sytuacja z 1902 roku. Podczas wystawiania na deskach Metropolitan opery „Manru” jego autorstwa, Paderewski dawał koncert w mieszczącej się nieopodal Carnegie Hall. Artysta sam dla siebie był konkurencją, mimo to bilety na obydwa wydarzenia zostały wyprzedane. „Manru” do dziś jest jedyną operą skomponowaną przez polskiego artystę wystawianą w Metropolitan Opera.
Sława i uznanie, jakie zdobył za sprawą swoich występów, otworzyły Paderewskiemu drzwi do salonów możnych tego świata. Znajomości, jakie nawiązywał w czasie takich spotkań, skrupulatnie wykorzystywał w swojej działalności politycznej – szczególnie na rzecz ukochanej ojczyzny. Był hojnym darczyńcą na rzecz sierot, weteranów i ofiar wojennych represji. W 1915 roku razem z Henrykiem Sienkiewiczem powołał Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Biografia Paderewskiego wiąże się także z polityką. Był działaczem nie należącym do żadnej frakcji. W czasie I wojny światowej został mianowany szefem delegacji polskiej w czasie Traktatu Wersalskiego. W 1919 roku po przyjeździe do Polski Paderewski został premierem i ministrem spraw zagranicznych. Jego rządy trwały zaledwie 10 miesięcy, po tym czasie podał się do dymisji i wyjechał do Szwajcarii.
Paderewski jest sponsorem Łuku Waszyngtona w Nowym Jorku oraz pomnika Władysława Jagiełły w Krakowie.
W Podchorążówce w Łazienkach Królewskich znajduje się Salon Pamiątek Ignacego Paderewskiego. Zebrano tam przedmioty codziennego użytku, odznaczenia oraz nigdzie indziej nie publikowane fotografie. Nieopodal znajduje się również pomnik Paderewskiego, osoby szczególnie zainteresowane życiem tego wyjątkowego człowieka powinny się tam koniecznie wybrać.
